AAMA KO MAYA KABITA (AAMA NEPALI KAWITA)

आमा कविता (aama kawita)

-खुम राना मगर 

मलेसिया

धर्तीमा कदम टेकायौ आमा

जन्मायौ,बाटो देखायौ आमा

घुक्क घुक्क म रुदाँ खेरी

काखैमा राखी फकायौ आमा

पिडा र मर्म सहेर आफैले

आंधी र हुरी छेकायौ आमा

ठुलो मान्छे बनाउन मलाई

पढायौ अनि लेखायौ आमा

सपना बोकी म प्रदेश लागे

तिमीलाई हिजो के भयो

फर्केर आउँदैछु म तिम्रो छोरा 

भन्दा भन्दै किन आमा

आज टुहुरो बनाइ गयौ आमा

दश धारा दुधको रिन तिर्न सकिन आमा

Aama Kawita

पैसाको निम्ति नजाउ पर मातृ नै छोडेर ।

अशक्त हुँदा को होला हेर्ने माया नै गरेर ।।

परदेश गई के नै पो होला स्वदेश गुमाई ।

फर्क हे प्यारा आमाको विन्ति बसौँला रमाई ।।

मनुष्य चोला पाएर तिमी खुशी हौ जहिले ।

यो चोला खोजी पाउने छैनौ तिमीले कहिले ।।

सन्तान खुशी राखौँला भन्ने मातृको रहर ।।

नतीजा पनि असल ल्याई बने है अमर ।

मातृको मुहार हँसिलो पार्दै तिमी नै रमाए ।

जीउन निम्ति चाहिने मात्र सम्पत्ति कमाए ।।

मातृको सेवा गरेर पनि धन र सम्पत्ति ।

धनको निम्ति कल्यिै पनि नल्याए विपत्ति ।।

वात्सल्य माया पाउँदा पनि काँ जान्छौ छोडेर ।

असल कीर्ति दिए है तिमी त्यो बाटो मोडेर ।।

अक्षम सेवा गरे है तिमी सक्षम बनेर ।

माटो मै आयौँ माटो मै जाने माटो मै मिलेर ।।